ปาฎิหาริย์รักแวมไพร์.

หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้เวร !!”

            “แหวกก !!”

พี่เทโอมากระชากคนตรงหน้าผมออกไปจนผมล่วงลงไปกองกับพื้น นัยตาผมเหลียวมองไปที่สองคนนั้นอย่างไม่ละสายตา พี่เทโอจับคอคนนั้นกดลงกับพื้นก่อนจะบีบคอเอาไว้แน่น อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะไม่ยอมสู้กลับ ไอ้ผมก็พยายามอยากจะช่วยเลยหยิบไม้ที่อยู่แถวนั้นแล้วหาจังหวะที่ไอ้คนนั้นมันเผลอแล้วฟาดเข้าไปเต็มแรง มันหันมาที่ผมก่อนจะตรงเข้ามาบีบคอแล้วทำท่าจะกัดคอผม ดีพี่เทโอมาดันตัวมันไว้ให้ออกจากผมก่อนจะถีบมันสุดแรง {แรงเกิ้นนนน}

            ฉึก !! 

ผมช็อกกับภาพตรงหน้ามากก ไอ้คนนั้นมันโดนตอไม้เสียบเข้าที่ท้อง แต่ที่ช็อกยิ่งกว่านั้นคือมันค่อยๆดันตัวเองออก แล้วไม่มีเลือดออกมาสักหยด แถมมันยังยิ้มก่อนจะมองหน้าพี่ไฟล์

              “สนุกดีนี่หว่า ปกป้องมนุษย์งั้นเหรอ หึ ”

              “เงียบปากไปเลยไอ้เวย์ มึงข้ามมาเกินเขตของมึงแล้วนะ”

              “แล้วไงเหยื่อของกูอยู่นี่ กูหิว กูต้องมาหาของกินดิวะ”

              “มึงอยากมีปัญหากับกูใช่มั้ยห้ะ!!” (กระชากคอ)

              “ใจเย็นหน่าา โมโหง่ายจังวะมึงเนี่ย”

              “มึงอย่ามากวนตีน ถ้ากูเห็นมึงมาแถวนี้อีกมึงได้ตายสมใจแน่”